visu, vel odoratu seu tactu rex possit grauari.

[Sidenote: Arma Tartarorum.] Porrò Tartari in præcincto expeditionis habent
singuli duos arcus, cum magna pluralitate teloram: Nam omnes sunt
sagittarij ad manum et cum rigida et longa lancea. Nobilis autem in equis
preciosè phaleratis ferunt gladios, ver spatas breues et latas, scindentes
pro vno latere, et in capitibus galeas, de corio cocto, non altas, sed ad
capitis formara depressas.

Quicúnque de suis fugerit de prælio, ipso facto conseriptus est, vt
siquando inuentus fuerit occidatur. Si Castrum vel ciuitas obsessa se illis
reddere voluerit, nullam acceptant conditionem nisi cum morte omnium
inimicorum, vel si quis homo singularis se dederit victum nihilominus
ábsque vlla miseratione occidunt, detruncantes illi protinus aures, quas
postea coquentes, et in aceto (dum habuerint) ponentes mittunt inuicem ad
conuiuia pro extremo ferculo: [Sidenote: Tartari retro sagittantes.] dumque
ipsi in bellis arte fugam simulant, periculosum est eos insequi, quoniam
iaciunt sagittas à tergo, quibus equos et homines occidere norunt. Et
quando in prima acie comparant ad bellandum, mirabilitèr sese constringunt,
vt media pars numeri eoram vix credatur.

Generalitèr noueritis, omnes Tartaros habere paruos oculos, et modicam vel
raram barbam: in proprijs locis raro inter se litigant, contendunt, aut
pugnant, timentes legum pergraues emendas. Et inuenitur ibi rarius
vespilio, latro, fur, homicida, iniurians, adulter, aut fornicarius, quia
tales criminatores inuestigatione sollicita requiruntur, et sine
redemptione aliqua perimuntur.

Dum quis decumbit infirmus figitur lancea iuxta illum in terra, et cum
appropinquauerit morti, nullus remanet ìuxta ipsum, cum verò mortuus esse