Et hoc negat minacis Adriatici
Negare litus insulasve Cycladas
Rhodumque nobilem horridamque Thraciam
Propontida trucemve Ponticum sinum,
Ubi iste post phaselus antea fuit
Comata silva: nam Cytorio in iugo
Loquente saepe sibilum edidit coma.
Amastri Pontica et Cytore buxifer,
Tibi haec fuisse et esse cognitissima
Ait phaselus: ultima ex origine
Tuo stetisse dicit in cacumine,
Tuo imbuisse palmulas in aequore,
Et inde tot per inpotentia freta
Erum tulisse, laeva sive dextera
Vocaret aura, sive utrumque Iuppiter
Simul secundus incidisset in pedem;
Neque ulla vota litoralibus deis
Sibi esse facta, cum veniret a mari
Novissimo hunc ad usque limpidum lacum.
Sed haec prius fuere; nunc recondita
Senet quiete seque dedicat tibi,
Gemelle Castor et gemelle Castoris.

Vergil's parody,[4] which substitutes the mule-team plodding through the
Gallic mire for Catullus' graceful yacht speeding home from Asia, follows
the original phraseology with amusing fidelity:

Sabinus ille, quem videtis, hospites
Ait fuisse mulio celerrimus,
Neque ullius volantis impetum cisi