ut Themistocles fertur Seriphio cuidam in iurgio respondisse, cum ille
dixisset non eum sua, sed patriae gloria splendorem assecutum: 'nec
hercule', inquit, 'si ego Seriphius essem, nec tu, si Atheniensis, clarus
umquam fuisses'. Quod eodem modo de senectute dici potest; nec enim in
summa inopia levis esse senectus potest, ne sapienti quidem, nec insipienti
etiam in summa copia non gravis. 9 Aptissima omnino sunt, Scipio et Laeli,
arma senectutis artes exercitationesque virtutum, quae in omni aetate
cultae, cum diu multumque vixeris, mirificos ecferunt fructus, non solum
quia numquam deserunt, ne extremo quidem tempore aetatis, quamquam id
quidem maximum est, verum etiam quia conscientia bene actae vitae
multorumque bene factorum recordatio iucundissima est.

IV. 10 Ego Q. Maximum, eum qui Tarentum recepit, senem adulescens ita
dilexi, ut aequalem. Erat enim in illo viro comitate condita gravitas, nec
senectus mores mutaverat. Quamquam eum colere coepi non admodum grandem
natu, sed tamen iam aetate provectum. Anno enim post consul primum fuerat
quam ego natus sum, cumque eo quartum consule adulescentulus miles ad
Capuam profectus sum quintoque anno post ad Tarentum. Quaestor deinde
quadriennio post factus sum, quem magistratum gessi consulibus Tuditano et
Cethego, cum quidem ille admodum senex suasor legis Cinciae de donis et
muneribus fuit. Hic et bella gerebat ut adulescens, cum plane grandis
esset, et Hannibalem iuveniliter exsultantem patientia sua molliebat; de
quo praeclare familiaris noster Ennius:

_unus homo nobis cunctando restituit rem;_
_noenum rumores ponebat ante salutem;_
_ergo plusque magisque viri nunc gloria claret._

11 Tarentum vero qua vigilantia, quo consilio recepit! Cum quidem me
audiente Salinatori, qui amisso oppido fugerat in arcem, glorianti atque