voluptate optimus quisque sequeretur. 44 Quorsum igitur tam multa de
voluptate? Quia non modo vituperatio nulla, sed etiam summa laus senectutis
est, quod ea voluptates nullas magno opere desiderat. Caret epulis
exstructisque mensis et frequentibus poculis. Caret ergo etiam vinulentia
et cruditate et insomniis. Sed si aliquid dandum est voluptati, quoniam
eius blanditiis non facile obsistimus, divine enim Plato escam malorum
appellat voluptatem quod ea videlicet homines capiantur ut pisces, quamquam
immoderatis epulis caret senectus, modicis tamen conviviis delectari
potest. C. Duellium M. F., qui Poenos classe primus devicerat, redeuntem a
cena senem saepe videbam puer; delectabatur cereo funali et tibicine, quae
sibi nullo exemplo privatus sumpserat: tantum licentiae dabat gloria. 45
Sed quid ego alios? Ad me ipsum iam revertar. Primum habui semper
sodalis--sodalitates autem me quaestore constitutae sunt sacris Idaeis
Magnae Matris acceptis--epulabar igitur cum sodalibus, omnino modice, sed
erat quidam fervor aetatis, qua progrediente omnia fiunt in dies mitiora.
Neque enim ipsorum conviviorum delectationem voluptatibus corporis magis
quam coetu amicorum et sermonibus metiebar; bene enim maiores accubitionem
epularem amicorum, quia vitae coniunctionem haberet, convivium
nominaverunt, melius quam Graeci, qui hoc idem tum compotationem, tum
concenationem vocant, ut, quod in eo genere minimum est, id maxime probare
videantur.

XIV. 46 Ego vero propter sermonis delectationem tempestivis quoque
conviviis delector, nec cum aequalibus solum, qui pauci admodum restant,
sed cum vestra etiam aetate atque vobiscum, habeoque senectuti magnam
gratiam, quae mihi sermonis aviditatem auxit, potionis et cibi sustulit.
Quod si quem etiam ista delectant, ne omnino bellum indixisse videar
voluptati, cuius est fortasse quidam naturalis modus, non intellego ne in
istis quidem ipsis voluptatibus carere sensu senectutem. Me vero et
magisteria delectant a maioribus instituta et is sermo, qui more maiorum a