se in eadem syllaba consonantem, ut _sol_, _silva_, _flavus_, _clarus_;
medium in aliis, ut _lectum_, _lectus_.

Pompeius, in his commentaries on Donatus, makes nearly the same
statement, when treating of '_labdacism_':

[Keil. v. V. p. 394.] _Labdacismum_ vitium in eo esse dicunt quod eadem
littera vel subtilius, a quibusdam, vel pinguius, ecfertur. Et re vera
alterutrum vitium quibusdam gentibus est. Nam ecce Graeci subtiliter
hunc sonum ecferunt. Ubi enim dicunt _ille mihi dixit_ sic sonat duae
_ll_ primae syllabae quasi per unum _l_ sermo ipse consistet. Contra
alii sic pronuntiant _ille meum comitatus iter_, et _illum ego per
flammas eripui_ ut aliquid illic soni etiam consonantis ammiscere
videantur, quod pinguissimae prolationis est. Romana lingua
emendationem habet in hoc quoque distinctione. Nam alicubi pinguius,
alicubi debet exilius, proferri: pinguius cum vel _b_ sequitur, ut in
_albo_; vel _c_, ut in _pulchro_; vel _f_, ut in _adelfis_; vel _g_, ut
in _alga_; vel _m_, ut in _pulmone_; vel _p_, ut in _scalpro_: exilius
autem proferenda est ubicumque ab ea verbum incipit; ut in _lepore_,
_lana_, _lupo_; vel ubi in eodem verbo et prior syllaba in hac finitur,
et sequens ab ea incipit, ut _ille_ et _Allia_.

In another place he speaks of the Africans as 'abounding' in this vice,
and of their pronouncing _Metellus_ and _Catullus_; _Metelus_,
_Catulus_:

[Keil. v. v. p. 287.] In his etiam agnoscimus gentium vitia;
_labdacismis_ scatent Afri, raro est ut aliquis dicat _l_: per geminum
_l_ sic loquuntur Romani, omnes Latini sic loquuntur, _Catullus_,
_Metellus_.