millium milliarium vestri causa suscepto, ingratum animum
experiar; id unum agendum mihi supererit, ut vos causamque meam
Deo scrutatori cordium commendem: quem quidem ex animo precor, ut
nobis tantisper gratiam suam impertiri velit, qua ante extremum
remunerationis diem in unam sententiam conspiremus; et ut tandem
aliquando in coelo, ubi nulla erit iniuriarum memoria, amicitia
sempiterna perfruamur.

PREFATIO

EDMUNDUS CAMPIANVS DOCTISSIMIS ACADEMICIS OXONII FLORENTIBVS ET
CANTABRIGIAE, S. P. D.

Anno praeterito, quum ex instituto vitae meae iussus in hanc
insulam remeassem, clarissimi viri, offendi sane fluctus haud
paulo saeviores in anglicano littore, quam quos in oceano
brittannico recens a tergo reliqueram. Mox interiorem in Angliam
ubi penetrassem, nihil familiarius, quam inusitata supplicia;
nihil certius, quam incerta pericula. Collegi me, ut potui, memor
causae, memor temporum. Ac ne prius forte corriperer, quam
auditus a quopiam fuissem, scripto protinus mandavi consileum
meum, qui venissem, quid quaererem, quod bellum, et quibus,
indicere cogitarem Autographum apud me habui, ut mecum, si
caperer, caperetur; exemplum eius apud amicum deposui, quod, me
quidem nesciente, pluribus communicatum est. Adversarii
publicatam schedulam atrociter acceperunt quum caetera, tum illud
invidiosissime criminantes, quod unus omnibus in hoc religionis
negotio certamen obtulissem; quamquam solus non eram futurus, si
fide publica disputassem. Responderunt postulatis meis Hammerus
et Charcus. Quid tandem? Otiose omnia. Nullum enim responsum,