Quid istae? Num soli Deo et sanctis hominibus, an christianis
etiam cuiuscumque generis, manifestae?

Sed profecto durum telum necessitas est. Ignoscite. Nam qui
saeculis omnino quindecim, non oppidam, non villam, non domum
reperiunt imbutam doctrina sua, donec infelix monachus (Lutherus)
incesto connubio votam Deo virginem funestasset; aut Helvetius
gladiator (Zuinglius) in patriam coniurasset; aut stigmaticus
perfuga (Calvinus) Genevam occupasset; ii coguntur Ecclesiam, si
quam volent, in latebris venditare, et eos parentes asserere,
quos nec ipsi noverint, neque mortalium quisquam aspexerit. Nisi
forte gaudent maioribus illis, quos haereticos fuisse liquet, ut
Aerio, Ioviniano, Vigilantio, Helvidio, Iconomachis, Berengario,
Valdensibus, Lolhardo, Wiclefo, Hussio; a quibus pestifera
quaedam fragmenta dogmatum emendicarint.

Nolite mirari, si fumulos istos non pertimui, quos, modo ad
meridianam lucem venero, minime fuerit laboriosum dispellere.
Haec est enim nostra sermocianatio. Dic mihi: subscribis
Ecclesiae, quae saeculis anteactis viguit?--Omnino.--Obeamus ergo
terras et tempora. Cui?--Coetui fidelium.--Quorum?--Nomina
nesciuntur, sed constat plurimos exstitisse.--Constat? Quibus
constat?--Deo.--Quis dicit?--Nos, qui divinitus edocti
sumus.--Fabulae qui credam?--Si arderes fide, tam scires hoc,
quam te vivere.

/* Spectatum admissi, risum teneatis?

Iuberi christianos omnes adiungere se Ecclesiae, cavere ne
spiritali gladio trucidentur, in domo Dei pacem colore, huic