Nil habeo quod agam, & non sum piger: usque sequar te,
Demitto auriculas ut iniquæ mentis asellus,
Cùm gravius dorso subiit onus. Incipit ille:
Si benè me novi, non Viscum pluris amicum,
Non Varium facies; nam quis me scribere plures
Aut citiùs possit versus? quis membra movere
Mollius? invideat quod & Hermogenes, ego canto.
Interpellandi locus hic erat: Est tibi mater,
Cognati, queis te salvo est opus? Haud mihi quisquam:
Omnes composui. Felices! nunc ego resto:
Confice: namque instat fatum mihi triste, Sabella
Quòd puero cecinit divinâ mota anus urnâ,
Hunc neque dira venena, nec hosticus auferret ensis,
Nec laterum dolor, aut tussis, nec tarda podagra;
Garrulus hunc quando consumet cumque loquaces.
Si sapiat, vitet, simul atque adoleverit ætas.
Ventum erat ad Vestæ, quartâ jam parte diei
Præteritâ; & casu tunc respondere vadato
Debebat: quòd ni fecisset, perdere litem.
Si me amas, inquit, paulùm hîc ades. Inteream, si
Aut valeo stare, aut novi civilia jura:
Et propero quò scis. Dubius sum quid faciam, inquit;
Tenè relinquam, an rem. Me, sodes. Non faciam, ille;
Et præcedere coepit. Ego, ut contendere durum est
Cum victore, sequor. Mecænas quomodo tecum?
Hinc repetit. Paucorum hominum, & mentis benè sanæ.
Nemo dexteriùs fortuna est usus. Haberes
Magnum adjutorem, posset qui ferre secundas,
Hunc hominem velles si tradere: dispeream, ni
Summôsses omnes. Non isto vivimus illic