cu̅ fletib̃ et vagitib̃, me p̃r timore̅ expulit ad oſtiu̅ m̃gni
flumiñ veliuoli porro in nave in qua te peperi, uix poſt dies hvc
Athenas invecta ſu̅. At tu, O Tiſiſtheñ, ne q’d quoru̅ ma̅do
nauci fac: neceſſe eni̅ eſt muliere̅ exquirere ſi qva Vite
myſteriu̅ i̅petres et vi̅dicare, qua̅tu̅ in te eſt, patre̅
tuu̅ Callierat̃ in regine morte. Sin timore ſue aliq̃ cavſa re̅
reli̅quis i̅fecta̅, hoc ipſu̅ oi̅b̃ poſter̃ ma̅do du̅ bonvs
q̃s inveniatur qvi ignis lauacru̅ no̅ p̃rhorreſcet et p̃tentia
digñ do̅i̅abit̃ ho̅i̅u̅.

Talia dico incredibilia q̃de̅ at min̅e ñcta de reb̃ michi cognitis.

Hec Grece scripta Latine reddidit vir doctus Edm̅ds de Prato, in
Decretis Licenciatus e Coll. Exon: Oxon: doctiſſimi Grocyni quondam e
pupillis, Id. Apr. Aᵒ. Dn̅i. MCCCCLXXXXV°.

_Expanded Version of the above Mediæval Latin Translation_

Amenartas, e genere regio Egyptii, uxor Callicratis, sacerdotis Isidis,
quam dei fovent demonia attendunt, filiolo suo Tisistheni jam moribunda
ita mandat: Effugi quodam ex Egypto, regnante Nectanebo, cum patre tuo,
propter mei amorem pejerato. Fugientes autem versus Notum trans mare,
et viginti quatuor menses per litora Libye versus Orientem errantes,
ubi est petra quedam magna sculpta instar Ethiopis capitis, deinde dies
quatuor ab ostio fluminis magni ejecti partim submersi sumus partim
morbo mortui sumus: in fine autem a feris hominibus portabamur per
paludes et vada, ubi avium multitudo celum obumbrat, dies decem, donec
advenimus ad cavum quendam montem, ubi olim magna urbs erat, caverne
quoque immense; duxerunt autem nos ad reginam Advenaslasaniscoronantium,
que magicâ utebatur et peritiá omnium rerum, et saltem pulcritudine et