recipi, et viuere in æeternum.

[Sidenote: Mandeuillus oculatus testis.] Per hunc igitur modum nonnulis
nobilibus occisis, et interfectis, tandem nudabatur eius nequitia tanta, et
congregati regionis Barones miserum occiderunt, eius opera destruentes.
Ipse ego inibi ductus vidi fontium loca, et multa rei vestigia.


CAPVT. 44.

De loco et dispositione vallis infaustæ.

Huius ad insulæ extremitates non procul à fluuio Pyson, habetur locus
mirabilis pariter et terribilis, vltrà omne mundanum, penè et procul: de
euentibus, ac laboribus infinitis, quæ mihi meísque in tempore
itinerationis acciderunt hucusque subticui, cùm iam vnum de maioribus ecce
narro.

Est illic in alpibus vallis infausta, quatuor fermè leucarum: longitudo
vallis, quasi ad quatuor milliaria Lombardica, appellata vallis
incantationis, seu periculosa, seu propiùs daemoniosa: intrà quam diebus ac
noctibus resonant boatus et tumultus tonitruorum, tempestatum, clamorum, et
stridorum, diuersique generis sonituum terribilium, quos illic exercet
multitudo spirituum malignorum.

Propè ad vallis medium sub vna rupium, apparet omni tempore visibiliter
integrum ac maximum caput daemonis vsque ad humeros tantùm, cuius speciem
præ horrore nullus pleno intuitu humanus audet diu oculus sustinere: nam
respicientes contrà aspicit truculentèr, agitans oculos minacitèr, tanquam
ex palpebris eiecturus (quæ et scintillant) flammas in altum. Totumque