Interdum quoque sensimus tanquam graues baculorum ictus, per humeros,
dorsa, latera, et ad renes, alij quidem grauiores, alij vt puta secundum
demeritum vniuscuiusque. Et certè dum per tanta tormenta, quasi exhaustis
totis viribus, iam propè medium locum vallis erat ventum, accidit repentè,
sub vnico instanti temporis, quibusdam nostrum expalmatio ita dura, vt
omnes paritèr collisi, et prostrati iaceremus in extasi per vnam vul duas
forsitan horas.

Et isto defectu vidit quilibet suo modo spiritualem visionem
supermirabilem, et excedentem omne dictum, et scriptum.

Ego verò de visione mea nihil ausus sum scribere, vel loqui, quia et
fratres singuli inhibuerunt, nisi de his, quæ corporalitèr intuebamur, et
passi sumus.

Grauissimum singuli sustinuimus ictum per corporis loca diuersa, vnus in
facie, alius in pectore, ad costas, in dorso, vel ad humerum, et mansit
cuique signum percussuræ nigerrimum, ad formam virilis manus humanæ:

[Sidenote: Mirabilis ictus.] Ictum autem meum in colli ceruice tali ac
tanta passione, vt putabam caput abscissum de corpore auolare: et hinc ad
octodecimum annum mansit mihi in prima magnitudine signum: sed et vsque
nunc variato colore locus ille demonstrat penissimè cicatricem, donec cum
cadauere tota mutabitur in sepulchro: porrò vbi nos ab extasi in his
tenebris separauimus singuli per diuinam gratiam respirando, loquendo,
palpando, erigendo nos ipsos mutua humanitate, vt potuimus, recollegimus,
et cohortabamur, cùm subitò nobis apparuit sub tenebroso lumine, vel potiùs
fumosa caligine, locus ille spatiosus mediæ vallis, continens antedictum
horribile caput daemonis, plenus foetore inaestimabili, et iugi occupatus
exercitatione innumerorum spirituum malignorum.