Hunc ergo locum ineptum cùm vitare vellemus in toto nequiuimus extremitatem
eius, quocunque girantes, nullus nostrorum perfecto aspectu audebat
respicere quæ gerebantur ibidem, quia inuadens tremor statuebat
horripilationem extrahebat, sudorem, et pudorem omnes extinguere
videbantur. Nec tamen potuit esse consilium de reuertendo, ne propter
immutatum propositum confestim à daemonibus strangularemur.

Transiuimus, Dei gratia nobis opitulante, sed non sine maximo horroris,
foetorisque tormento: rursumque ex tunc procedentes nos apprehendebat
tenebrosa, validaque tempestas, ventorum, coruscationum, tonitruum,
grandinum, et pluuiarum, cuius, quassatione collabebamur in facies, et in
dorso dextrorsum, et sinistrorsum, interuoluente ad tibias, sicut priùs
multitudine grinnientium bestiarum, nec dubito scribere quoque ampliùs,
quàm 500. vicibus per hanc vallem quisque nostrum sternebatur ad terram.

Post verò exactam tertiam leucam, coepit nobis augeri lux aeris, ex quo
animosiores effecti, in vno tranquilliori loco nos parùm pausantes, gratias
Deo palmis extensis in caelum, reddidimus immensas, et praecipuè quod
nullus deesset de nouenario numero sociorum.

Nihilominùs tamen spiritus in aere nobis minari non cessabant, pretendentes
in derisionem sua pudenda simul, et foeda virilia et posteriora.

Pro certo ergò habeatis de his quæ vidi, et sensi, nullam possum vobis
tradere æquipollentiam verborum, cùm quia grauissima erant, tum quia,
singulis ne mihi deuotionem minueret non attendebam, tum etiam, quod præ
horrore, labore, et dolore multa memoriæ non commendabam.

Per quartam autem leucam (ductrice gratia) leuiùs transeuntes, sustinuimus