spiritus examinantur, subterfugiat. Cur igitur alios alii
lancinatis, quum omnes eodem Spiritu gloriemini?

Calvinianorum spiritus recipit sex epistolas, quae spiritui non
placent lutherano; freti tamen uterque sancto Spiritu.
Anabaptistae historiam Iobi fabulam[12] appellant, tragicis et
comicis legibus intermixtam. Qui sciunt? Spiritu docente.
Castalio[13] mysticum illud Salomonis Canticum, quod ut
paradisum animae, ut manna reconditum, ut opiparas in Christo
delicias catholici admirantur, nihilo pluris quam cantilenam de
anicula, et cum pedissequis aulae colloquium amatorium venereus
furcifer aestimavit. Vnde hausit? A spiritu. In Apocalypsi
Ioannis, cuius omnes apices excelsum aliquid et magnificum
sonare confirmat Hieronymus,[14] tamen Lutherus[15] et Brentius
et Kemnitius quiddam, nescio quid, difficiles aristarchi
desiderant; eo scilicet propendentes, ut exautoretur. Quem
percontati? Spiritum. Quatuor Evangelia fervore praepostero
Lutherus[16] inter se committit, et prioribus tribus Epistolas
Pauli longe praeferens, "unicum" deinceps "Evangelium Ioannis,
pulchrum, verum, praecipuum" decernit esse nominandum; quippe
qui, quod in ipso fuit, libenter etiam Apostolos suarum rixarum
socios adscripsisset. Quo doctore? Spiritu. Quin etiam iste
fraterculus[17] non dubitavit Evangelium Lucae petulanti stylo
perstringere, quod in eo crebrius bona nobis virtutum opera
commendentur. Quem interrogavit? Spiritum. Theodorus Beza ex
Lucae vigesimo secundo capite : "Hic calix, novum testamentum,
in meo sanguine, qui (calix) pro vobis fundetur, potaerion enchunomenon>," ausus est ut corruptum vitiatumque
traducere, quod haec oratio nullam expositionem, nisi de vino
calicis converso in verum Christi sanguinem, patiatur. Quis