SECVNDA RATIO

SACRARVM LITTERARVM SENTENTIA

Alterum est, quod me quidem ad congressum incitarit, et horum
apud me copiolas elevarit, adversarii perpetuum in Scripturis
exponendis ingenium, plenum fraudis, inane prudentiae. Statim
haec, philosophi, tangeretis. Itaque vos auditores expetii.

Sciscitemur ab adversaras, exempli gratia, quidnam sequuti novam
sectam intriverint, qua Christus excluditur e coena mystica? Si
nominant Evangelium, accurrimus. A nobis verba sunt:[18] "Hoc
est corpus meum. Hic est calix meus." Qui sermo visus est ipsi
Luthero[19] tam potens, ut quum etiam discuperet fieri
Zuinglianus, quod ea re plurimum incommodare Pontifici
potuisset, captus tamen et victus apertissimo contextu, cederet;
neque minus invitus Christum vere praesentem in Sacramento
sanctissimo fateretur, quam olim daemones, victi miraculis,
Christum Dei Filium vociferati sunt.[20] Agedum, pagella scripta
superiores sumus; de sententia scripti contenditur. Hanc
pervestigemus ex verbis adiacentibus:[21] "Corpus meum, quod pro
vobis tradetur. Sanguis meus, qui pro multis effundetur." Adhuc
durissimae partes Calvini sunt, nostrae faciles et explicatae.
Quid amplius? Conferte Scripturas, inquiunt. Conspirant
Evangelia,[22] Paulus adstipulatur; voces, clausulae, tota
connexio panem, vinum, insigne miraculum, coeleste pabulum,
carnem, corpus, sanguinem, reverenter ingeminant. Nihil
aenigmaticum, nihil offusum caligine loquendi.

Tamen perstant adversarii, neque finem faciunt altercandi. Quid