reperietis.

_Cedo qui vestram rem publicam tantam amisistis tam cito?_

sic enim percontantur in Naevi poetae Ludo. Respondentur et alia et hoc in
primis:

_proveniebant oratores novi, stulti adulescentuli._

Temeritas est videlicet florentis aetatis, prudentia senescentis.

VII. 21 At memoria minuitur. Credo, nisi eam exerceas, aut etiam si sis
natura tardior. Themistocles omnium civium perceperat nomina; num igitur
censetis eum, cum aetate processisset, qui Aristides esset Lysimachum
salutare solitum? Equidem non modo eos novi qui sunt, sed eorum patres
etiam et avos, nec sepulcra legens vereor, quod aiunt, ne memoriam perdam;
his enim ipsis legendis in memoriam redeo mortuorum. Nec vero quemquam
senem audivi oblitum, quo loco thesaurum obruisset. Omnia quae curant
meminerunt, vadimonia constituta, quis sibi, cui ipsi debeant. 22 Quid
iuris consulti, quid pontifices, quid augures, quid philosophi senes? Quam
multa meminerunt! Manent ingenia senibus, modo permaneat studium et
industria, neque ea solum claris et honoratis viris, sed in vita etiam
privata et quieta. Sophocles ad summam senectutem tragoedias fecit; quod
propter studium cum rem neglegere familiarem videretur, a filiis in
iudicium vocatus est, ut, quem ad modum nostro more male rem gerentibus
patribus bonis interdici solet, sic illum quasi desipientem a re familiari
removerent iudices. Tum senex dicitur eam fabulam quam in manibus habebat
et proxime scripserat, Oedipum Coloneum, recitasse iudicibus quaesisseque
num illud carmen desipientis videretur, quo recitato sententiis iudicum est
liberatus. 23 Num igitur hunc, num Homerum Hesiodum Simoniden Stesichorum,