Quòque magis durum est, hôc magis omne placet.
Plurima quid referam? Si tu ista refellere nescis,
Vicimus, inque auras crimen inane fugit.




II.


---- Ἀντολὰς ἐγω
ἄστρων ἔδειξα τάς τε δυσκρίτους δύσεις. ÆSCH.

Densantur tenebræ: subsidunt ultima venti
Murmura, tranquillumque silet mare: Somnus ab alto
Advehitur gelidis, spargitque silentia pennis.
Musarum intentus studiis, taciturna per arva
Deferor, herbosamque premunt vestigia vallem
Somnus babet pecudes: humili de cespite culmen
Apparet rarum, et sparsæ per pascua quercus.
Fons sacer, irriguos ducens cum murmure flexus,
Vicinum reddit fluvio nemus: æquore puro
Vibrantes cerno stellas, atque ordine longo
Lucida perspicuis simulacra natantia lymphis.

Fulgore assiduo et vario convexa colore
Ardebant nuper: rapidi violentia cœli
Torrebat pecudes, et languida rura premebat.
Nunc sedata novos spirat Natura decores,
Regalique magis formâ nitet. Æthere toto