sunt possunt declarare.

The grammarians also note the peculiar relation of U to Q, as in the
following passage:

[Serg. Explan. Art. Donat. Keil. v. IV. p. 475.] U vero hoc accidit
proprium, ut interdum nec vocalis nec consonans sit, hoc est ut non sit
littera, cum inter Q et aliquam vocalem ponitur. Nam consonans non
potest esse, quia ante se habet alteram consonantem, id est Q; vocalis
esse non potest, quia sequitur illam vocalis, ut _quare, quomodo_.

DIPHTHONGS.

In Marius Victorinus we find diphthongs thus defined:

[Mar. Vict. Gaisford, I. v. 54.] Duae inter se vocales jugatae ac sub
unius vocis enuntiatione prolatae syllabam faciunt natura longam, quam
Graeci _diphthongon_ vocant, veluti geminae vocis unum sonum, ut AE, OE,
AU.

And more fully in the following paragraph:

[Mar. Vict. Gaisford, I. v. 6.] Sunt longae naturaliter syllabae, cum
duae vocales junguntur, quas syllabas Graeci _diphthongos_ vocant; ut
AE, OE, AU, EU, EI: nam illae diphthongi non sunt quae fiunt per vocales
loco consonantium positas; ut IA, IE, II, IO, IU, VA, VE, VI, VO, VU.

Of these diphthongs EU occurs,--except in Greek words, --only in _heus,
heu, eheu_; in _seu, ceu, neu_. In _neuter_ and _neutiquam_ the E is
probably elided.