And Priscian makes a similar statement:

[Prise. Keil. v. I. p. 35.] F multis modis muta magis ostenditur, cum
pro P et aspiratione, quae similiter muta est, accipitur.

From the following words of Quintilian we may judge the breathing to
have been quite pronounced:

[Quint. XII. x. 29.] Nam et illa quae est sexta nostrarum, paene non
humana voce, vel omnino non voce, potius inter discrimina dentium
efflanda est, quae etiam cum vocalem proxima accipit quassa quodammodo,
utique quotiens aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso _frangit_,
multo fit horridior.

G, no less than C, appears to have had but one sound, the hard; as in
the English word _get_.

[Mar. Vict. Keil. v. VI. p. 32.] C etiam et G, ut supra scriptae, sono
proximae, oris molimine nisuque dissentiunt. Nam C reducta introrsum
lingua, hinc atque hinc molares urgens, haerentem intra os sonum vocis
excludit: G vim prioris, pari linguae habitu palato suggerens, lenius
reddit.

Diomedes speaks of G as a new consonant, whose place had earlier been
filled by C:

[Keil. v. I. p. 423.] G nova est consonans, in cujus locum C solebat
adponi, sicut hodieque cum Gaium notamus Caesarem, scribimus C. C.,
ideoque etiam post B litteram, id est tertio loco, digesta est, ut apud
Graecos [Greek:transliterated] _g_ posita reperitur in eo loco.