possent. Cum tamen in hoc flumine nullus pons factus esset, manes
transvehebantur a Charonte quodam, qui cum parva scapha ad ripam
exspectabat. Charon pro hoc officio mercedem postulabat, neque quemquam,
nisi hoc praemium prius dedisset, transvehere volebat. Quam ob causam mos
erat apud antiquos nummum in ore mortui ponere eo consilio, ut cum ad
Stygem venisset, pretium traiectus solvere posset. Ii autem qui post
mortem in terra non sepulti erant Stygem transire non potuerunt, sed in
ripa per centum annos errare coacti sunt; tum demum Orcum intrare licuit.

51. _THE REALM OF PLUTO_

Ut autem manes Stygem hoc modo transierant, ad alterum veniebant flumen,
quod Lethe appellabatur. Ex hoc flumine aquam bibere cogebantur; quod cum
fecissent, res omnis in vita gestas e memoria deponebant. Denique ad
sedem ipsius Plutonis veniebant, cuius introitus a cane Cerbero
custodiebatur. Ibi Pluto nigro vestitu indutus cum uxore Proserpina in
solio sedebat. Stabant etiam non procul ab eo loco tria alia solia, in
quibus sedebant Minos, Rhadamanthus, Aeacusque, iudices apud inferos. Hi
mortuis ius dicebant et praemia poenasque constituebant. Boni enim in
Campos Elysios, sedem beatorum, veniebant; improbi autem in Tartarum
mittebantur ac multis et variis suppliciis ibi excruciabantur.

52. _HERCULES CROSSES THE STYX_

Hercules postquam imperia Eurysthei accepit, in Laconiam ad Taenarum
statim se contulit; ibi enim spelunca erat ingenti magnitudine, per quam,
ut tradebatur, homines ad Orcum descendebant. Eo cum venisset, ex incolis
quaesivit quo in loco spelunca illa sita esset; quod cum cognovisset,
sine mora descendere constituit. Nec tamen solus hoc iter faciebat,
Mercurius enim et Minerva se ei socios adiunxerant. Ubi ad ripam Stygis