recuperandas viris paucos dies in ea regione commorarentur. Septimo die
cum socii e laboribus se recepissent, Ulixes, ne anni tempore a
navigatione excluderetur, sibi sine mora proficiscendum statuit. Tum
Aeolus, qui sciebat Ulixem cupidissimum esse patriae videndae, ei iam
profecturo magnum saccum e corio confectum dedit, in quo ventos omnis
praeter unum incluserat. Zephyrum tantum solverat, quod ille ventus ab
insula Aeolia ad Ithacam naviganti est secundus. Ulixes hoc donum
libenter accepit, et gratiis pro tanto beneficio actis saccum ad malum
adligavit. Tum omnibus rebus ad profectionem paratis meridiano fere
tempore e portu solvit.

93. _THE WIND-BAG_

Novem dies secundissimo vento cursum tenuerunt, iamque in conspectum
patriae suae venerant, cum Ulixes lassitudine confectus (ipse enim
gubernabat) ad quietem capiendam recubuit. At socii, qui iam dudum
mirabantur quid in illo sacco inclusum esset, cum ducem somno oppressum
viderent, tantam occasionem non omittendam arbitrati sunt; credebant enim
aurum et argentum ibi esse celata. Itaque spe lucri adducti saccum sine
mora solverunt, quo facto venti

"velut agmine facto
qua data porta ruunt, et terras turbine perflant."

Hic tanta tempestas subito coorta est ut illi cursum tenere non possent
sed in eandem partem unde erant profecti referrentur. Ulixes e somno
excitatus quo in loco res esset statim intellexit; saccum solutum,
Ithacam post tergum relictam vidit. Tum vero ira vehementer exarsit
sociosque obiurgabat quod cupiditate pecuniae adducti spem patriae
videndae proiecissent.